Als je ooit een miskraam hebt meegemaakt, een abortus hebt moeten plegen, een doodgeboren kind hebt gekregen, je baby hebt verloren rondom de bevalling of in de jaren erna, dan is dat een vreselijke ervaring die je hele leven op z’n kop zet. Het is zo ingrijpend en heel weinig mensen om je heen begrijpen dat. En dat maakt het heel eenzaam. Vroeger werd ook nog gezegd: ga maar weer door, sterk zijn. Praat er maar niet meer over. En dan ga je door en lijkt het wel weer te gaan. Maar van binnen schreeuw je het uit om te kunnen praten, delen over jouw verlies. De harde werkelijkheid is wel dat je kindje overleden is en die mis je verschrikkelijk. En je tranen bewaar je voor momenten dat je alleen bent, zodat niemand ze ziet en je je omgeving niet hoeft te belasten met je verdriet.
Herken je het? Dat is zo’n eenzame weg! Het is tijd voor verandering. Anders met verdriet en verlies omgaan. Het hoeft niet meer verstopt te worden. Je mag erover praten. Het mag verteld. Maar in je omgeving is dat vaak moeilijk. Het is al zolang geleden, begin er toch niet over. Je rakelt het allemaal weer op, dat maakt het alleen maar moeilijk.
En laat dat nou net niet waar zijn!
Door erover te gaan praten en je tranen te laten stromen wordt het verdriet lichter. Het mag doorvoeld worden. Dat lijkt heel moeilijk maar in feite brengt het je naar een lichtere tijd. Eindelijk meer licht en liefde op je pad. Het verlies niet meer verstoppen en weer blij kunnen zijn zonder schuldgevoel.
Ga je met mij op pad? Eigenlijk kunnen vrouwen die het zelf meegemaakt hebben het beste invoelen wat het met je doet en met compassie met je omgaan. Mijn dochter Fleurtje is doodgeboren en ik heb een miskraam gehad. Ik weet wat het is om je kind(eren) te verliezen. Ik begeleid je graag, je hoeft dit niet alleen te doen. Jij bent een prachtige vrouw die het verdient om open en eerlijk in het leven te staan en vrij te kunnen praten over wat je allemaal hebt meegemaakt. Zo heel je jezelf. Je kunt het!! Gun je het jezelf ook?
Vraag een vrijblijvend gesprek aan om te kijken of je je op je gemak voelt bij mij. Je bent zo welkom!
Ik bewonder je moed als je de stap zet! Op naar een lichter leven met je kind(eren) in je hart en in je leven verweven.
Lieve groet,
Jeanette
Vlindermama.nl
Hoi ik ben Bianca wij zijn onze zoontje verloren toen hij 4,jaar oud was ik moes door voor mijn tweeling van 9maanden oud dus heb nooit kunnen Rouwe over zijn dood ze hebben mijn vol gestopt met medicijnen om de pijn niet te voel nu ik bijna geen medicijnen meer heb voel ik de pijn nu pas ik mis hem zo erg iedere dag weer de meiden vragen soms nog waarom die snappen het soms nog niet dat ze een grote broer eigenlijk hadden en hoe het zou zijn nu wij ook wat zal er nu geworden zijn van hem hij was zwaar hart patiëntje veel oppratie onder gaan maar helaas mocht de laatste niet Baaten na 9,maanden gevochten te hebben hem moeten laten faan
Het verdriet is zo groot Bianca, ik leef met je mee. Dikke knuffel! Liefs van Jeanette