Een mooie uitspraak van Lisette Thooft. Als we ons hart kunnen openen voor onze pijn en het daar ontvangen, dan maakt het hart er liefde van, liefde, geduld, compassie, wijsheid, diepgang, kracht. En het hart gedijt, bloeit van pijn.
Het is zo mooi verwoord! En wat een troost zit in deze woorden. Als we de pijn toelaten in ons hart, dan verandert het hart het in liefde en nog veel meer. Wauw.
Zelf heb ik de ervaring met angst. Ik was op een moment heel bang, ik kon er heel moeilijk mee omgaan. Ik ben gaan wandelen en ineens dacht ik: angst, kom maar op! Ik voelde een druk op mijn borstkas en bleef erbij. Ademen en wandelen. Tot ik de geur rook van een struik in de buurt. Heel lekker, en ik dacht ineens: het is weg! De angst is weg! Zo wonderlijk! Toen begreep ik dat ik door het uitnodigen van de angst er soort van doorheen ging. En het duurde maar even, geen weken of maanden of jaren, zolang als ik al bang was!!! Een wonder!!
Nu snap ik dat ik de angst in mijn hart heb toegelaten en het hart heeft er liefde, compassie, wijsheid, geduld van gemaakt.
Ik wens dit jou ook toe. Het voelen en uitnodigen van pijn, angst en/of verdriet in je hart waardoor het zachter wordt! Het klinkt wonderlijk maar ik heb het ervaren en het bevrijdde mij!
Ik zie je graag, je bent van harte welkom, ook in deze vakantietijd.
Vul hier het contactformulier in en we spreken af hoe en wanneer we elkaar horen of zien.
Heb een mooi weekend en een mooie vakantie.
Liefs van Jeanette