Ik weet dat ze niks ruikt
“We zijn naar de bloemist gegaan. Ik wilde het woord zelf doen. Moeilijk maar ik wil het zelf kunnen zeggen en niet steeds aan haar vader overlaten. Bij binnenkomst zei ik tegen de bloemist, die ik vaker bezocht: ik wil even met je praten. We liepen naar beneden in de binderij en ik mocht op een kruk gaan zitten. De tranen rolden al over mijn wangen. In horten en stoten kwam het eruit. We hebben een doodgeboren kindje gekregen en daar hebben we bloemen voor nodig. Ze is maar heel klein gebleven, 33 centimeter.
Later komen we in overleg uit op een korenschoof-boeket met witte rozen en witte floxen. Daarnaast een corsage met een roos en lelietjes der dalen om naast Fleurtje te leggen en mee te geven bij de crematie. Ik weet dat ze niks ruikt, maar het idee sprak me heel erg aan. Bloemen zijn niet alleen mooi om te zien, als ze geuren is dat extra mooi. We weten dat hij er met aandacht aan zal werken.”
Deze tekst is uit het document dat ik geschreven heb een paar weken nadat Fleurtje doodgeboren is.
Bloemen regelen voor zo’n klein meisje dat Fleurtje heet omdat bloemen een grote passie van mij zijn. Dus dat was toen heel belangrijk om goed af te stemmen en dat te kiezen wat op dat moment paste. De lelietjes der dalen bloeien nu ook weer en doen me denken aan mijn vader die altijd bosjes plukte en uitdeelde. De bloemist heeft het heel mooi gedaan, ook nog een mooie schaal waar het boeket in stond met daarin kleine witte schelpjes. Ik ben na bijna 24 jaar nog steeds dankbaar voor deze bloemen.
Een eerbetoon aan mijn heel bijzondere dochter die nog steeds bij me is, maar niet fysiek.
Wil je jouw ervaring delen? Ik lees het graag. Je mag me mailen naar jeanette@vlindermama.nl. Ik lees alle mails.
Liefs en een zonnig weekend.
Jeanette