Toen ik Fleurtje kreeg woonde ik nog maar kort in Oss. Ik had weinig contacten in de buurt en bracht veel tijd alleen door. Elke week ging ik wel een dag naar mijn ouders, maar ondanks dat zij ook een doodgeboren kindje kregen, ging het gesprek er bijna niet over.
Toen Vincent naar de basisschool ging kreeg ik contact met andere moeders. Dat was fijn. Toen een moeder bevallen was van haar dochtertje gingen we met andere moeders op kraamvisite.
Dat was best lastig voor mij. Er was een meisje geboren en gelukkig was alles goed en gezond, maar mijn meisje was dood. Het kwam ervan dat ik ruimte kreeg om over Fleurtje en de bevalling te vertellen. Dat voelde heel fijn maar ik dacht ook: jeetje, hier is alles goed en dan kom ik met mijn verdriet. Ik voelde me er ook schuldig om.
Maar hoe bevrijdend was het om met deze moeders mijn ervaringen te delen. Daardoor voelde ik me meer heel, ofzo. Zo mooi. Haar en mijn verhaal hoefden niet meer verstopt te worden bij deze moeders. Dat was een grote verandering en ik voelde dankbaarheid. Wat openheid kan doen.
Nu in mijn praktijk is het veilig en is er ruimte voor jouw verhaal. Je verlies, hoe pril ook, mag verteld worden, het hoeft niet verstopt te blijven. Je kunt een vrijblijvend gesprek met me aanvragen of een workshop bijwonen. De workshops bied ik ook voor één moeder aan. Dan kun je in alle rust en al creatief bezig zijnde ook jouw unieke verhaal vertellen. Ik geef je persoonlijke aandacht.
Je bent van harte welkom. Kijk hier voor een vrijblijvend gesprek aanvragen en hier naar de workshops.
Heb een mooi weekend.
Liefs van Jeanette