Misschien heb je het gezien, het interview van Jacobine Geel met Edith Eger. Zij overleefde de Holocaust en is nu 93 jaar. In Auschwitz werden haar ouders direct vergast en zij werd door kamparts Mengele gedwongen om voor hem te dansen. Ze overleefde het kamp maar net, ze woog nog maar 32 kilo en had een gebroken rug en longontsteking.
In het interview vertelt ze: Ik neem je bij de hand en we gaan terug naar de plekken waar je bent geweest. Je moet het verdriet voelen om wat er is gebeurd en niet om wat er niet is gebeurd om de ervaring te herbeleven alsof je er nu in zit. Dan kun je je leven veranderen. Je kunt niet genezen wat je niet voelt. Je moet je onverwerkte verdriet opnieuw doormaken zodat je dat niet meer bij je draagt en je niet meer door het verleden gegijzeld wordt.
Het raakte me en het past bij mijn manier van werken. Moeders die langer geleden een kind of kinderen verloren werden niet gewezen op het gevoel. Er werd juist gezegd: ga maar weer door, denk er niet meer aan, je krijgt vast nog wel een kind. Kinderen werden zelfs niet aan de moeder gegeven om te bekijken, kennis te maken en afscheid te kunnen nemen. Met verstand werd de ervaring weggeredeneerd.
In deze tijd is het duidelijk dat we juist ons gevoel serieus mogen nemen en het verdriet mogen doorvoelen om te kunnen helen wat jaren geleden zo wreed verlopen is.
Kies jij ervoor om je gevoel te gaan toelaten? Dan kun je in gesprek met mij gaan. Ik bewonder je moed heel erg en begroet je graag. Samen gaan we dan kijken hoe we stapje voor stapje die oude gevoelens kunnen doorvoelen en jij blijft de baas daarin. Niks moet, we kijken wat er mag gebeuren. Meer informatie vind je hier.
Stuur me een mail (jeanette@vlindermama.nl) en we spreken af hoe en wanneer we in contact komen. Van gevangene naar prachtige vlinder, ik begeleid je.
Je kunt het interview met Edith Eger terugkijken.
Liefs van Jeanette