Lieve mensen,
Het is al bijna Kerst, voor velen van jullie een lastige tijd van het jaar. Een feest van een geboorte is niet waar je naar uitkijkt als je je kindje verloren hebt. Ik was 22 jaar geleden rond Kerst vier maanden ervoor mijn Fleurtje verloren. Hoe ingewikkeld ik het vond om met Kerst met familie bij elkaar te komen? Ik kon het me niet voorstellen. Zoveel verdriet, hoe moest ik dat doen?
En toen vertelde mijn vader dat we met het gezin naar Zuid-Spanje konden gaan. Naar de warmte van de zon en met veel minder Kerstsfeer. Eigenlijk een goed en vooral lief idee! Niet dat ik de situatie wilde ontvluchten maar een andere omgeving was wel fijn.
Op eerste Kerstdag gingen we uit eten en ik heb 4 nichtjes, toen nog klein ?, die gingen tekenen en kleuren. En opeens kreeg ik een tekening voor Fleurtje. Dat vond ik zo fijn! Op dat moment was ze er helemaal bij! Ik in tranen natuurlijk, het raakte me. Ze was er niet alleen in mijn gedachten. Maar het laten zien van mijn verdriet vond ik lastig.
In de loop van de jaren leer ik dat mijn gevoelens er mogen zijn. Dat ik niet stilletjes hoef te huilen of mijn tranen in moet slikken. En dat ik ook blij mag zijn en kan glimlachen. Als ik verdrietig of blij ben mag het geuit worden. Mijn leven wordt eenvoudiger en puurder als ik verdriet en andere gevoelens kan toestaan.
Ik wens jullie allemaal liefdevolle Kerstdagen mét al de gevoelens die er zijn. En met jullie sterrenkindjes in jullie harten. Er kunnen tranen van verdriet zijn maar even later ook een glimlach van blijdschap. Het wisselt altijd af.
Ben okee met wat er komt.
Lieve groet voor jullie van Jeanette
Vlindermama.nl