Jeanette

Mijn naam is Jeanette de Kruijk en ik heb twee kinderen waarvan er één rondloopt. Mijn eerste kindje is een meisje, Fleurtje. Zij is op 26 augustus 1997 doodgeboren. En dan zit ik gelijk in de kern van mijn verhaal want nu ondersteun ik moeders die ooit ook in de zwangerschap of in de jaren erna een kind of kinderen verloren.

Fleurtje’s symbool is de vlinder omdat papa Nico na haar geboorte zei, dat het net leek alsof ze uit haar cocon weggefladderd was. Daarom noem ik mijn praktijk Vlindermama.

Mijn tweede kind is een zoon, Vincent, en hij loopt rond op zijn eigen benen. Superblij ben ik ook met hem.

Foto van Gerry van Hintum

De geboorte van Fleurtje heeft ervoor gezorgd dat ik op mijn 40e heel hard geconfronteerd werd met de dood die ook nog eens heel dichtbij nieuw leven lag. Het was toen een heel groot en diep verdriet en ik voelde me heel kwetsbaar door de grote wond die ik had. Niemand had er schuld aan, maar wij moesten er wel mee verder. Omdat mijn biologische klok tikte en ik wist dat Fleurtje niet de enige was die bij mij geboren zou worden heb ik het verdriet weggestopt om weer zwanger te kunnen worden. Maar deze zwangerschap eindigde na 13 weken in een miskraam met een leeg vruchtzakje. De hoop op een levend kindje was weer vervlogen.

Daarna werd ik zwanger van Vincent. De zwangerschap was heel spannend. Hij is met 40 weken met een keizersnede geboren. Het allerbelangrijkste was dat hij geluid ging maken! En toen hij dat deed viel er een last van me af. Nu kon ik ook moeder zijn van een levend kindje wat ik mocht bewonderen, knuffelen en verzorgen. Ik genoot daarvan. Wat een liefde geeft dit kind me, onvoorwaardelijk!

Maar toen hij naar groep 3 ging stortte ik in. Ik kwam in een burn-out terecht en leerde dat ik alles van mezelf móest maar ik kon niks meer. Geen energie, helemaal leeg, doodmoe op de bank. Heel lang heb ik ertegen gevochten. Ik mocht niet moe zijn.

Start van het kleuren van de levensbloem

Met de kennis van nu kijkend kwam ik in de rouw en was heel hard aan het werk om het verlies te gaan erkennen en toe te laten. Ik zocht wel naar steun en begeleiding maar ik heb niet iemand gevonden die én een kindje verloren had én me kon ondersteunen. De rouwperiode heeft me mijn baan en jaren moeheid gekost. Ik doorzag niet wat er aan de hand was.

Op het spirituele vlak merk ik dat ik geïnspireerd word door Fleurtje. Het inzicht om als vlindermama andere moeders te begeleiden is zo mooi bij me gekomen. Allemaal stappen die ik niet van tevoren bedacht heb maar het is allemaal wel gebeurd. Ik ben op mijn levenspad aangekomen bij wat mijn levenswerk is, het ondersteunen van moeders die ooit in de zwangerschap of in de jaren erna een kind of kinderen verloren. En daar ben ik diep dankbaar voor. Dat ik mocht groeien van het verlies van Fleurtje naar LEVEN met Fleurtje die mij inspireert en helpt!

Foto van Alice Liedenbaum

Mijn visie is dat het verdriet niet meer weggestopt hoeft te worden en niet meer zo pijnlijk hoeft te zijn. Het verlies kan jaren geleden zijn, maar doordat het toen vaak weggestopt werd en er niet over gepraat kon worden is het rouwen niet aan bod gekomen. Bij mij mag in een liefdevolle en veilige omgeving het verhaal verteld en het verdriet gevoeld worden en dan komt er langzaam heling. En ik kan ondersteuning geven bij nare en traumatische ervaringen rondom de dood van het kind of de kinderen door middel van EMDR met aanraking van je handen.

Belangrijk vind ik het ook om anders te gaan kijken naar het verlies van je kind(eren). Het is heel verdrietig en verschrikkelijk maar er is ook veel liefde voor deze kinderen. Er zijn veel invalshoeken om naar het verlies te kijken. Ook naar de dood. Wat brengt die, angst over wat er gebeurt, hoe is het als je dood bent. Is er iets of niets? Ik vertrouw erop dat er iets is na de dood. Dat heeft mij geholpen in het rouw-werk. En niemand weet precies hoe het zal zijn na de dood. Daarom kies ik ervoor om een liefdevolle plek voor te stellen waar veel licht en warmte is. En daar is Fleurtje ook.

Ik loop graag naast de moeders op dit pad. Ik ben heel blij en dankbaar dat ik deze moeders mag helpen om bewuster en met veel minder moeite dan ik nodig heb gehad tot een liefdevol omgaan met het verdriet en het verlies van hun kindje te komen.

Als je me zou kennen, zou je weten dat ik:

♥ gek op bloemen ben in de tuin, in de natuur en in boeketten
♥ humor heb en zoals een vriendin zei: Als je met Jeanette naar een komedie in de schouwburg gaat, dan schaam je je kapot want ze lacht veel te hard! En ze kan kerstballen breien!!”
♥ graag zing, ook in vocalgroep Octaaf, we treden op voor mensen die beschermd wonen
♥ hoedster ben van Rode Tent Noordoost-Brabant waarin vrouwen elkaar zien en horen en het leven delen
♥ coördinator ben van Rouwcafé Oss waar mensen het verhaal over hun verlies kunnen delen
♥ een rotsvast vertrouwen heb in de goedheid van de mens
♥ en weer van het LEVEN hou samen mét Fleurtje, Vincent en heel veel andere lieve mensen!