De gesprekken die we afgelopen keren hebben gehad zetten me aan het denken, in positieve zin. Je laat me inzien dat ik niet altijd sterk hoef te zijn en dat ik er ook mag zijn met mijn eigen verhaal en het verdriet wat daarbij hoort. Ik vind zelf vaak en snel dat ik me niet zo aan moet stellen, omdat het “maar” (vroege) miskramen waren. Het was immers nog geen echt kindje, er zijn vrouwen die ergere dingen meemaken, zoals een stilgeboren kindje. Je laat me inzien dat vergelijken geen zin heeft en dat iedereen er mag zijn met zijn/haar verhaal. Je luistert niet-oordelend, wat maakt dat ik voor mijn gevoel vrijuit kan praten. Vaak heb ik het idee dat mijn verhaal er niet toe doet en het dus beter voor me kan houden, anders krijg ik nare adviezen bijvoorbeeld. Bij jou kan ik mijn verhaal doen zoals het is, zonder een oordeel of een advies. Gewoon, enkel praten en iemand die naar je luistert en je echt begrijpt.
Daarnaast vind ik de ruimte prettig, het is een fijne en uitnodigende ruimte. De kleuren en het interieur zijn warm, wat mij snel op mijn gemak heeft gesteld. Voor een ieder ander wellicht niet zo belangrijk, maar voor mij persoonlijk een fijne bijkomstigheid”.